ป่าชุมชนโคกเปราะ

ป่า ตามพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2542 ได้ให้ความหมายไว้ว่า ‘ป่า น. ที่ที่มีต้นไม้ต่างๆ ขึ้นมา, ถ้าเป็นต้นสัก เรียกว่า ป่าสัก, ถ้าเป็นต้นรังเรียกว่า ป่ารัง, ถ้ามีพรรณไม้ชนิดใดชนิดหนึ่งขึ้นอยู่มาก  ก็เรียกตามพรรณไม้นั้น เช่น ป่าไผ่ ป่าคา ป่าหญ้า.

ป่าไม้ ย่อมมีความแตกต่างกันไป ขึ้นอยู่กับการกระจายของฝน และระยะเวลาที่ฝนตก รวมทั้งปริมาณน้ำฝน ทำให้ป่าแต่ละแห่งมีความชุ่มชื้นต่างกัน  ซึ่งสามารถจำแนกได้เป็น 2 ประเภทใหญ่ๆคือ
 1. ป่าประเภทที่ไม่ผลัดใบ (Evergreen)
 2. ป่าประเภทที่ผลัดใบ (Deciduous)



 เส้นทางที่ตัดผ่านป่าโคกเปราะเป็นทางหนึ่งที่เชื่อมต่อระหว่างอำเภอขุขันธ์กับอำเภอสังขะ



ป่าโคกเปราะ จัดอยู่ในประเภทป่าที่ผลัดใบ ซึ่งต้นไม้ส่วนใหญ่ที่ขึ้นอยู่ในป่าประเภทนี้ เป็นจำพวกไม้ผลัดใบแทบทั้งสิ้น  ในช่วงฤดูฝนป่าประเภทนี้มีความเขียวชอุ่ม แต่พอถึงฤดูแล้ง ต้นไม้ส่วนใหญ่จะพากันผลัดใบทำให้ป่ามองดูโปร่งขึ้น ป่าโคกเปราะ สามารถเรียกได้อีกชื่อหนึ่งว่า ป่าแคระ เพราะว่ามีต้นไม้เตี้ยๆ เป็นส่วนใหญ่ ซึ่งป่าแคระนี้  มักเกิดขึ้นในบริเวณที่มีความแห้งแล้ง ป่าชุมชนโคกเปราะ  ตั้งอยู่ระหว่างบ้านเสรีกับบ้านกันโทรก  เดิมทีมีเนื้อที่มากกว่า 2,000 ไร่  แต่ในปัจจุบัน  เหลือเนื้อที่เพียง  105 ไร่  และหากย้อนเวลาลงไปเมื่อ ราว พ.ศ. 2493 อาจกล่าวได้ว่า  เนื้อที่ของป่านั้น  กินพื้นที่บ้านกันโทรก บ้านเสรี บ้านปราสาท บ้านมะขาม บ้านโคกใหญ่ และบ้านสะแกสน  ซึ่งในปัจจุบันก็ยังปรากฏพื้นที่ของป่าที่ถูกตัดขาด กล่าวคือ อยู่บริเวณโรงเรียนบ้านสะแกสนแห่งหนึ่ง และบ้านโคกใหญ่อีกแห่งหนึ่ง (เนื้อหารอการปรับปรุง)



         เปราะ เป็นผักชนิดหนึ่งที่งอกตามพื้นดิน มีรสจืด ใบบางทรงกลมรี่  ความกว้าง 8 -10 ซม. ความยาว 11 – 20 ซม.ผิวเรียบหยาบ ท้องของใบออกสีน้ำตาลแดง  ดอกสีขาว  นิยมนำมารับประทานกับน้ำพริก  ซึ่งอาจนำมาลวกหรือว่ารับประทานแบบดิบก็ได้         
                          นายสมชาย  ภาษี  อดีตผู้ใหญ่บ้านเสรีได้กล่าวผูกคำถึงป่าโคกเปราะว่า
                  เส้นทางโบราณ        เถาวัลย์ลายศิลป์
                  โพรงดินประหลาด     รุกขชาติหลากหลาย
                  สมุนไพรนานา          เห็ดป่าขึ้นชุม